Ne nuk i krijuam qiejt e tokën dhe atë që ekziston ndërmjet tyre, përpos me
qëllim dhe për një afat të caktuar, kurse ata që nuk besuan nuk i vunë veshin
asaj me çka u tërhiqet vërejtja.
Thuaj: “Më thuani për ata që pos All-llahut i adhuroni, më tregoni se çka
krijuan ata në tokë dhe a kanë pjesëmarrje në (krijimin në) qiejtë? Nëse e thoni
të vërtetën, më sillni ndonjë libër para këtij ose ndonjë gjurmë të mbetur prej
diturisë”.
Ose i thonë se ai (Muhammedi) e trilloi. Thuaj: “Nëse unë kam trilluar atë, ju
nuk keni mundësi asgjë të më mbroni prej All-llahut. Ai e di më së miri se çka i
mveshni ju atij, por mjafton që Ai është dëshmitarë ndërmet meje e ndërmjet
jush, Ai është mëkatfalësi, Mëshiruesi”.
Thuaj: “Unë nuk jamë risimtar prej të dërguarve, e nuk e di se çka do të bëhet
me mua e as me ju, unë nuk ndjek tjetër vetëm atë që më shpallet, unë nuk jam
tjetër pos i dërguar që ju trheq qartas”.
Thuaj: “Më tregoni mua se nëse ai (Kur’ani) është rej All-llahut, e ju e mohua
(si do të jetë puna e juaj), ndërsa një dëshmitar nga beni israilët e dëshoi si
të tillë (të zbritur prej All-llahut) dhe i besoi, kurse ju bëtë kryelartësi (a
nuk jeni zulllumqarë)?” E, s’ka dyshim se All-llahu një popull që është mizor,
nuk e udhëzon në rrugën e shpëtimit.
E ata që nuk besuan, atyre që besuani thanë: “Sikur të ishte ai (Kur’ani - feja)
ndonjë e mirë, ata nuk do ta përqafonin para nesh!” E dersa nuk drejtohen me të
(Kur’anin), ata do të thonë: “Ky është trillim i kahershëm”.
E para tij ishte libri i Musait, prijës dhe mëshirë, e edhe ky është libër që
vërteton (librin e Musait), është në gjuhën arabe për t’ia tërhequr vërejtjen
atyre që nuk besuan, kurse myzhde për besimtarët.
Ne e urdhëruam njeriun t’u bëjëmirë prindërve të vet, ngase nëna e vet me mundim
e barti dhe me vështirësi e lndi, e bartja e tij dhe gjidhënia e tij zgjat
tridjetë muaj (e ai vazhdon të jetojë) derisa të arrijë pjekurinë e vet dhe kur
t’i mbush dyzet vjet ai thotë: “Zoti im, më inspiro mua që të falënderoj për të
mirën tënde që ma dhurove mua dhe prindërve të mij, që të bëj vepra të mira që i
pëlqen Ti dhe m’i bën të mirë pasardhësit e mij, unë pendohem te Ti dhe unë jam
me myslimanët.
Të tillët jan ata që Ne ua pranojmë në mënyrë më të mirë atë që punuan, ua
kapërcejmë të këqijat e tyre duke rradhitur me banuesit e Xhennetit. (Ky është)
Premtim i vërtetë që u është premtuar.
E ai që prindërve të vet u thotë: “Oh, përr ju!, a më premtoni mua se do të
ringjallem, kur sa e sa gjenerata kanë kluar para meje (e nuk u ringjallën)?” E
ata të dy e lusin All-llahun ta udhëzojë (duke i thënë atij) “I mjeri ti, beso,
se premtimi i All-llahut është i saktë!” po ai thotë: “Kjo nuk është tjetër
vetëm se legjendë e të lashtëve!”
Ata janë të tillë, kundër të cilëve a marrë fund vendimi (të jenë banues të
zjarrit) si në popujt nga exhinët dhe njerëzit që kaluan para tyre, sepse ata
ishin të humbur.
E në ditën kur ata që nuk besuan paraqiten pranë zjarrit (e u thonë): ju i
shfryëzuat të mirat në jetën e dynjasë dhe i përjetuat ato, e sot, për shkak se
keni bërë mendjemadhësi në tokë pa të drejtë dhe për shkak se nuk respektuan
urdhërat e Zotit, do të shpërbleheni me dënim nënçmues.
Përkjto vëllain e Adit (Hudin) kur popullin e vet në Ahkafë e qortoi, megjithatë
qortime pati edhe para edhe pas tij, (u tha): Të mos adhuroni tjetër vetëm se
All-llahun, pse unë i kam frikë dënimit tuaj në ditën e madhe!
E kur e panë të paraqitur (renë) të drejtuar kah luginat e tyre thanë: “Kjo re
do t na sjellë shi!” jo, kjo është ajo që ju e kërkuat sa më shpejt, një erë
(shtrëngatë) me një dënim të dhemshëm.
(Erë) që me lejen e Zotit të saj, rrënon çdo send. Dhe aguan ashtuqë nuk shihej
tjetër përveç banesave të tyre. Ashtu, Ne e ndëshkojmë popullin zullumqarë.
Ne u patëm mundësuar atyre (fuqi, pasuri, jetë të gjatë), atë që nuk u mundësuam
juve, u patëm dhënë të dëgjuar, të parë e edhe zemra (të munduar), por atyre nuk
u bëri dobi asgjë, as të dëgjuarit e tyre, e as të parit e tyre e as zemrat e
tyre, pse ata ishin që i mohonin argumentet e All-llahut, andaj, i përfshiu ajo
me të cilën talleshin.
Përse atyre nuk u ndihmuan zotat, të cilët i adhuruan pos All-llahut, në shenjë
të afrimit me ta (te All-llahu)? Por, ata humbën prej syve të tyre. Ajo ishte
gënjeshtër e tyre dhe ajo që trillonin ata vetë.
(Përkujto) Kur disa prej exhinëve i drejtuam te ti që të dëgjojnë Kur’anin dhe
kur u afruan dhe e dëgjuan atë, thanë: “Heshtni!” dhe kur u krye, u kthyen te
populli i vet dhe e këshilluan.
E kush nuk i përgjigjet atij që thërret në rrugën e All-llahut, ai nuk është i
pamposhtur në tokë dhe pos Atij, ai nuk ka mbrojtës, të tillët janë në një
humbje të hapët!”
a nuk e dinë ata se All-llahu që krijoi qiejt dhe tokën dhe nuk u lodh në
krijimin e tyre, Ai ka fuqi t’i ngjallë të vdekurit. Po, Ai është i plotfuqishëm
për çdo send.
E ditën kur ata që nuk besuan paraqiten pranë zjarrit (e u thuhet): “A nuk është
ky (dënimi) i vërtetë?” Ata thonë : “Po pasha Zotin tonë!” Ai thotë: “Për shkak
se nuk besuat, pra vuanie dënimin!”
Ti (Muahamed) duro, ashu sikurse duruan të dërguarit e vendosur dhe mos ërko
ngutjen e dënimit për ta, sepse ditën kur do ta përjetojnë atë (dënimin) që u
është premtuar, atyre u duket sikur nuk kanë jetuar vetëm se në një moment të
shkurtër të ditës. Kumtesë e mjaftueshme! A mos shkatërrohet kush, pos popullit
të shfrenuar.