Ai (Jakubi) tha: “O biri im, mos u trego ëndërrën tënde vëllezërve tu, se po të
bëjnë ndonjë dredhi, s’ka dyshim, djalli për njeriun është armik i hapët”.
Ja, keshtu Zoti yt të zgjedh ty, të mëson interpretimin e ëndërrave, plotëson
dhuntinë e tij ndaj teje dhe familjes së Jakubit, sikrse pat plotësuar atë më
parë ndaj prindërve tu, Ibrahimit dhe Is-hakut. Vërtet, Zoti yt është më i
dijshmi, më i urti!”
Kur ata (vëllezërit) thanë: “Pasha Zotin, Jusufi dhe vëllai i tij, janë më të
dashur te baba ynë se sa ne, ndërsa ne jemi grup (i fortë). Vërtet, babai ynë
është në gabim sheshazi.
NJëri prej tyr etha: “Mos e bmytni Jusufin, e në oftë se jeni për të bërë diç,
lëshonie atë në fund të bunarit, do ta marrë atë dikush prej dhëtarëve”.
Pasi që ata shkuan me të dhe vendosën ta vënë në fund të bunarit, Ne i shpalëm:
“Ti do t’i njoftosh ata për këtë vepër të tyre, e duke mos ditur ata (do të vijë
koha të ju thuash për këtë vepër e ata nuk do të dinë se ti je Jusufi)”.
Thanë: “O baba në, ne shkuam të bëjmë gara, e Jusufin e lamë te teshat tona dhe
atë e kishte ngrënë ujku. Ti nuk do ttë na besosh neve, edhe po të emi të
vërtetë!”
E erdhën (i sollën) e në këmishën e tj me gjak të rrejshëm. Ai tha: “Jo, (nuk e
k ngrënë ujku), por epshet tuaja ua hijeshuan punën. Halli im është: durim i
mirë. All-llahu është nga i cili kërkohet ndihmë për këtë që përshkruani ju”.
Dhe atypari kaloi një gru udhëtarësh, e e dërguan ujëbartësin (për ujë), e ai e
lëshoi kofën e vet (në bunar) dhe tha: “Myzhde! Qe një djalosh!” Ata e fshehën
atë si mall tregtie. Po All-llahu e dinte shumë mirë seç’vepronin ata.
Dhe e shitën atë (Jusufin( për një çmim të vogël, për disa dirhemë (masë
argjendi) të numëruar, sepse në mesin e tyre pati asash që nuk lakmuan (për çmim
më të lartë).
E ai që e bleu nga Misiri (Egjipti) i tha gruas së ve: “Bëni pritje të
kënaqshme, se është shpresë t’ia shohim hajrin ose ta adoptojmë për fëmijë!” Ja,
kështu (sikuse e shpëtuan nga bunari), Ne i bëmë vend Jusufit në tokë (në
Egjipt), e që t’ia mësojmë atij shpjegimin për disa ëndërra. All-llahu është
mbizotërues i punës së vet, por shumica e njerëzve nuk e dinë (fshehtësinë e
çështjeve).
E ajo, në shtëpinë ë së cilës ishte Jusufi, i bëri lajka atij dhe ia mbylli
dyert e i tha: “Eja!” Ai (Jusufi) tha: “All-llahu më ruajtë, ai zotëriu im (e
burri yt), më nderoi me vendosje të mirë (si mud t’i bëj hile në familje)”. S’ka
dyshim se tradhtarët nuk kanë sukses.
Ajo mësyni atë qëllimidht, e atij do t’i shkonte mendja ndaj saj, sikur të mos i
prezentohej argumenti nga Zoti i tij. Ashtu (e bëmë të vendosur) që të larojmë
nga ai të keqen dhe të ndytën. Vërtet, ai ishte nga robët tanë të zgjedhur.
Dhe, që të dy ata u ngutën kah dera, e ajo ia grisi këmishën nga mbrapa dhe
pranë dere ata të dy takuan burrin e saj, e ajo tha “çfarë mund të jetë
ndëshkimi i atij që tenton të keqen në familjen tënde, përpos të burgoset, ose
dënim të dhembshëm. ?”
Ai (Jusufi) tha: “Ajo m’u vërsul mua!” Një dëshmitar nga familja e saj gjykoi:
nëse këmisha e tij është grisur përpara, ajo ka thënë të drejtën, kurse ai
gënjen.
Një grup nga gratë e qytetit thanë: “Gruaja e zotëriut (e ministrit) i vërsulet
marrëzisht shërbëtorit të vet, atë e ka kapluar në shpirt dashuria, e ne jemi të
bindura se ajo është në humbje të hapët.
E kur ajo dëgjoi për ato përshpëritjet e tyre, dërgoi t’i thërrasë ato, u
përgaditi vend mbështetje dhe secilës prej tyre idha nga një thikë e tha: “Dilu
para atyre!” Kur e panë atë, ato u tronditën dhe i prenë duart e tyre e thanë:
“All-llahut i qofshim falë! Ky nuk është njeri, ky nuk është tjetër vetëm se
ndonjë engjëll i lartë!”
Ajo tha: “Qe, ky është ai për të cilin më qortuat mua, e unë e mësyna atë, po ai
u ruajt fort. Po që se nuk e bën çka e urdhëroj, ai gjithqysh do të burgoset dhe
do të nënçmohet”.
Ai (Jusufi) tha: “O Zoti im, burgu është më idëshiruar për mua, se sa atë që më
ofrojnë ato mua dhe nëse Ti nuk më largon prej meje dredhinë e tyre, unë mund të
anoj te ato dhe të bëhem injorant.
Së bashku me të hynë në burg dy të rinj. Njëri prej atyre dyve tha: “Unë
ëndërrova veten se po shtrydhi (rrush për) verë”. E tjetri tha “Unë ëndërrova se
po bart mbi kokë një bukë nga e cila hanin shpezët”. Na trego komentin e saj, se
ne të konsiderojmë nga komentuesit e mirë (të ëndërrave).
Tha: “nuk ju vjen juve ndonjë ushqim me të cilin ushqeheni, e që unë të mos e
dijë, t’ju përshkruaj atë para se t’ju vijë. Kjo është nga ajo çka më mësoi Zoti
im (nuk është fall e as prognozë). Unë kam braktisur fenë e një populli që nuk e
beson All-llahun as botën tjetër, e ata ishin jobesimtarë”.
Unë ndoqa fenë e prindërve të mij: Ibrahimit, Is-hakut, Jakubit. Neve nuk na
takoi t’i përshkruajmë kurrë një send shok All-llahut. Ky (besim i drejtë) është
dhuratë e madhe nga All-llahu ndaj nesh dhe ndaj njerëzve, por shumica e
njerëzve nuk ia dinë vlerën.
Ata që adhuroni përveq All-llahut, nuk janë tjetër vetëm se emra që i pagëzuat
ju dhe prindërit tuaj. All-llahu nuk shpalli ndonjë fakt për ta, vendimi (në
çështjen e adhurimit) nuk i takon kujt, pos All-llahut, e Ai urdhëroi të mos
adhuroni tjetër vetëm Atë. Kjo është feja e drejtë, por shumica e njerëzve nuk e
dinë.
O shokët e mij të burgut! Njëri prej ju dyve do t’i japë të verë zotëriut të
vet, e tjetri do të varet, kurse shpezët do të hanë nga koka e tij. çështja për
të cilën kërkuat shpjegim, ka marrë fund (kështu).
E atij për të cilin besonte se është i shpëtuar i tha: “Më përkujto mua te
zotëriu yt”. Po djali e vuri në harresë ta përkujtonte te zotëriu i tij, e për
këtë mbeti në burg disa vjet.
E (kur u afrua lirimi i Jusufit) mbreti tha: “Kam parë ëndërr shtatë lopë të
majme dhe shtatë lopë të dobëta që i hanin ato (të dobëtat, i gëlltitën ato të
majmet) dhe shtatë kallinj të gjelbër (që kishin lidhur frytin) e (shtatë) të
tjerë të tharë. O ju pari, nëse dini të interpretoni ëndrrën, më tregoni për
ëndërrën time!”
E ai prej atyre dyve që shpëtoi (që i pat thënë Jusufi ta prmendë) e përkujtoi
pas një periudhe e tha: “Unë ju tregoj kuptimin e saj. Pra më lejoni të shkoj
(te Jusufi)”.
(E dërguan te burgu, e ai tha) O Jusuf, o ti i drejti, na shpjego për shtatë
lopë të dobëta që i hanin shtatë lopë të majme, dhe shtatë kallinj të gjelbër
eshtatë të thatë, e ndoshta po kthehem te njerëzit (me përgjigjje), ashtu që
edhe ata të kuptojnë (vlerën dhe dijen tënde)!
Pastaj, do të vijnë shtatë (vjet) të vështira (me skamje) që do të hanë atë që
keni ruajtur për to, përveç një pakice nga ajo që do ta ruani (në depo për
farë).
E mbreti tha: “Më sillni mua atë (Jusufin)!” Dhe kur i shkoi atij (Jusufi) i
dërguari (i mbretit), ai itha: “Kthehu te zotëriu yt dhe pyete atë: ç’ëshë puna
e atyre, që i prenë duart e tyre? Vërtet, Zoti im e di shumë mirë dredhinë e
tyre”.
Ai (mbreti) tha: “çka ishte puna juaj kur ju vetë e dëshiruat (iu vërsulët)
Jusufin?” Ato thanë: “Zoti na ruajt, ne nuk dijmë ndaj tij asnjë të keqe!”
Gruaja e ministrit tha: “Tash doli në shesh e vërteta, e unë iu vërsula atij me
dashuri, e ai është nga të drejtit!”
Unë nuk e shfajsoj veten time, pse epshi është shumë nxitës për të keqen, përveq
atë që ka mëshiruar Zoti im, se Zoti im është që fal e mëshiron shumë.
Mbreti tha: “Me sillni muaatë, theshtë ta veçoj për veten time!” (ia sollën
Jusufin) E pasi që bisedoi me të tha: “Tash ti ke pozitë dhe je i besueshëm”.
Dhe kështu Ne Jusufit i dhamë pozitë në vend (në Egjipt) zinte vend aty ku
dëshironte. Ne e pajisim me të mira tona atë që duam, e Ne nuk ua humbim
shpërblimin punëmirëve.
E pasi i furnizoi me të gjithë artikujt e nevojshëm (me barë drithi për të cilin
kishin ardhur, etj. ), u tha: “Më sillni një vëlla tuajin që keni nga baba, a
nuk e vëreni se unë vërtet u plotësoj barrën (peshojën) dhe se unë jam
mikëpritësi më mirë!”
Ai (Jusufi) djelmoshave të tij shërbëtorë të tij u tha: “Vënie mallin e tyre
(barrën që kishin sjellë për të blerë drith) në barrët e tyre, ashtu që kur të
këthehen te familja e tyre (t’i hapin barrët) ta njohin, e ndoshta do të kthehen
sërish te na”.
E kur u kthye te babai i tyre thanë: “O baba ynë, po na ndalohet barra (drithi),
lejonie të vijë me ne vëllau ynë (Binjamini) që të marrim ushqim, e ne do të
ruajmë atë (nga çdo e keqe)”.
Ai (Jakubi) tha: “A t’u besoj për këtë sikurse u besova më parë për vëllain e
tij (Jusufin), po All-llahu është mbrojtësi më i mirë dhe Ai i mëshiruesve”.
E kur i hapën barrët e tyre, e gjetën mallin e tyre që iu ishte kthyer dhe
thanë: “O ati ynë, çka duam më tepër, qe ky është malli ynë që na u kthye, do të
furnizojmë me drith familjen tonë, do ta ruajmë vëllain tonë dhe do ta shtojmë
një barrë deveje, e kjo është sasi e lehtë (për sundimtarin)”.
Ai (Jakubi) tha: “Unë kurrsesi nuk e dërgoj atë me ju, derisa të më jepni besën
(e fortë) në All-llahun, se gjithsesi do të ma ktheni atë mua, përveç nëse u
diktojnë rrethanat e nuk mundeni”. E kur ata ia dhanë besën (u betuan), ai tha:
“All-llahu është garantues për këtë që e thamë”.
Po ai (Jakubi) tha: “O bijtë e mij, mos hyni (në Egjipt) për një derë, po hyni
nëpër dyer të ndryshme. Unë nuk mund të largoj prej jush asnjë send nga caktimi
i All-llahut, vendimi nuk është i tjetërkujt vetëm i All-llahut, vetëm Atij iu
kam mbështetur dhe vetëm Atij le t’i mbështeten ata që besuan.
Dhe ata hynë ashtu si porositi babai i tyre, po ajo nuk ishte gjë që do t’u
ndihmonte asgjë nga caktimi i All-llahut, përveç një dëshirë të Jakubit që e
kishte në vete dhe kreu. Po ai (Jakubi) ishte i dijshëm për te, ngase Ne e kemi
mësuar për atë, por shumica e njerëzve nuk e dinë.
E kur hynë te Jusufi, aii (Jusufi) e afroi pranë vete vëllain e vet (Binjaminin)
dhe tha: “Unë jam vëllai yt, e ti mos u pikëllo për atë që ata vepruan!”
(shërbëtorët e sundimtarit) Thanë: “Kemi humbur tasin e sunduesit, e kush e
sjell atë (tasin), ka (shpërblim) një barrë deveje (drith). Unë vetë jam për
këtë garantues!”
Dhe filloi (kontrollimi) në barrët e tyre, përpara barrës së vëllait të vet, e
pastaj e nxorri atë (tasin) nga barra e vëllait të vet. Kështu Ne e mësuam të
planifikojë Jusufi. Sipas ligjit të mbretit, atij (Jusufit) nuk i takonte ta
ndalte (peng) vëllain e vet, përveç kur është dëshira e All-llahut. Atë që duam
Ne e lartësojmë shumë në dituri, e mbi secilin të dijshëm ka edhe më të dijhëm.
(vëllezërit) Thanë: “Në pastë vjedhur ky, ka pasë vjedhur më parë një vëlla i
tij. Jusufi këtë e mbajti fshehtë në vete e nuk ua zbuloi atyre dhe tha: “Ju
jeni në pozitë më të keqe (këtë e tha me vetvete e jo atyre), All-llahu e di më
mirë për atë që trilloni.
Ata thanë: “O zotëri, ai ka një babë shumë të vjetër, pra , në vend të tij na
merr njërin prej nesh. Bënë këtë të mirë se ti je prej atyre që bëjnë mirë!