(در حالی که) دلهایشان غافل (و در لهو سرگرم) است . و کسانی که ستمکار بودند پنهانی
نجوی کردند (و گفتند:) «آیا جز این است که او بشری مانند شماست ؟! آیا به جادو روی
می آورید، در حالی که (حقیقت را) می بینید ؟!»
بلکه (آنها) گفتند : «(آنچه او آورده) خوابهای آشفته است، بلکه آن را به دروغ (به
خدا) افترا بسته است، (نه) بلکه اوشاعر است، پس (اگر راست می گوید) برای ما معجزه
ای بیاورد، چنانکه پیامبران پیشین (با معجزات) فرستاده شدند».
اگر در این دو (= آسمان و زمین) معبودانی جز «الله» بود، مسلماً هر دو (= آسمان و
زمین) تباه می شدند (و نظام هستی به هم می خورد) پس منزه است خداوند، پروردگار عرش،
از آنچه آنها توصیف می کنند.
آیا به جز او معبودانی را بر گزیده اند ؟! بگو : «دلیل تان را بیاورید، این پند
کسانی است که با من هستند، وپند آنان که پیش از من بودند » بلکه بیشتر آنها حق را
نمی دانند، لذا آنها (از آن) روی گردانند.
(خداوند) آنچه که در پیش روی آنها است، و آنچه که پشت سر آنهاست می داند، و آنها جز
برای کسی که (خداوند از او خشنود باشد و) بپسندد، شفاعت نمی کنند، و آنها از ترس او
بیمناکند.
آیا کسانی که کافر شدند؛ ندیدند که آسمانها و زمین به هم پیوسته بودند، پس (ما)
آنها را از یکدیگر باز کردیم، و هر چیز زنده ای را از آب پدید آوردیم ؟! آیا ایمان
نمی آورند ؟!
و کسانی که کافر شدند؛ هنگامی که تو را ببینند، فقط تو را به ریشخند می گیرند، (ومی
گویند :) «آیا این همان کسی است که معبودان شما را (به بدی) یاد می کند؟! » در حالی
که خودشان یاد (خداوند) رحمان را انکار می کنند .
اگر کسانی که کافر شدند؛ می دانستند زمانی که (قیامت فرا رسد) نمی توانند (شعله ها
ی) آتش را از چهره هایشان و نه از پشتهایشان باز دارند، و نه کسی آنها را یاری می
کند، (چنین نمی گفتند).
و به راستی به پیامبران پیش از تو (نیز) استهزاء شد (و مورد تمسخر قرار گرفتند)، پس
آنچه را مسخره می کردند، (از عذاب الهی) دامان کسانی از آنها را که مسخره می کردند
گرفت (و هلاک شدند).
آیا آنها معبودانی دارند که (می توانند) آنها را در برابر (عذاب) ما (حفظ کنند و )
باز دارند . (آنها) نمی توانند خودشان را یاری دهند، و نه آنها از (عذاب) ما محفوظ
هستند.
بلکه، (ما) آنها و پدرانشان را (از نعمتهای دنیوی) بهرمند ساختیم، تا اینکه عمرشان
به درازا کشید (و مغرور شدند) آیا نمی بینند که ما پیوسته به سراغ (سر) زمین (کفر)
می آییم، که آن را از اطراف (و دامنه هایش) می کاهیم ؟! آیا آنها پیروزند، (یا ما)
؟!
و (ما) در روز قیامت ترازوهای عدل را می نهیم، پس به هیچ کس، هیچ ستمی نمی شود، و
اگر (عملی) به مقدار سنگینی یک دانه ی خردل باشد، آن را (به حساب) می آوریم، و
حسابرسی ما کافی است.
و (نیز) آنها را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما (مردم را) هدایت می کردند، و
انجام کارهای نیک و بر پاداشتن نماز و ادای زکات را به آنها وحی کردیم، و آنها
(همه) عبادتگزار ما بودند.
و (ای پیامبر!) نوح را (به یاد آور) هنگامی که پیش از آن (ما را) ندا داد، پس ما
(دعایش) برای او اجابت کردیم، آنگاه او و خاندانش را از اندوه بزرگ نجات دادیم.
و داود و سلیمان را(به یاد آور) هنگامی که در (باره ی) کشتزاری که گوسفندان قوم،
شبانه در آن چریده بودند، داوری می کردند، و ما بر حکم (و قضاوت) آنها شاهد بودیم.
پس آن (شیوه ی قضاوت عادلانه و درست) را به سلیمان فهماندیم، و به هر یک از آنان
حکمت (= داوری) و دانش عطا کردیم، و کوهها و پرندگان را با داود مسخر ساختیم که
(همراه او) تسبیح می گفتند، و ما این (همه) را انجام دادیم.
پس (ما) دعای او را اجابت کردیم، و رنج و ناراحتی که داشت بر طرف ساختیم، و خانواده
اش و (نیز) همانندشان را با آنها به او بازگرداندیم، (تا) رحمتی از جانب ما، و پندی
برای عبادت کنندگان باشد.
و ذوالنون (= یونس) را (به یاد آور) هنگامی که خشمگین (از میان قومش) رفت، پس چنین
پنداشت که ما هرگز بر او تنگ نمی گیریم، پس (وقتی که در شکم ماهی فرو رفت) در
تاریکیها ندا داد که:«(خداوندا !) هیچ معبودی جز تو نیست، تو منزهی! بی گمان من از
ستمکاران بودم».
پس دعای او را اجابت کردیم، و یحیی را به او بخشیدیم، و همسرش را (بعد از آن که
نازا بود) برایش شایسته (و آماده بار داری) گردانیدیم. بی گمان آنها همواره در
کارهای خیر می شتافتند، و در حال بیم و امید ما را می خواندند، و پیوسته برای ما
(خاشع و) فروتن بودند.
و وعده ی حق (= قیامت) نزدیک شود، پس در آن هنگام چشمهای کسانی که کافر شدند (از
وحشت) خیره ماند (گویند:) ای وای برما که از این (واقعه) در غفلت بودیم، بلکه ما
ستمکار بودیم!
روزی که آسمان را چون طوماری نوشته شده درهم می پیچیم، همانگونه که نخستین آفرینش
را آغاز کردیم، (دیگر بار) آن را باز می گردانیم، (این) وعده ای بر ما است، قطعاً
آن را انجام خواهیم داد.