گفت: «پروردگارا ! به راستی که استخوانم سست شده، و شعله ی پیری سرم را فرا گرفته
(و موهایم سفید گشته است) و من (هرگز) در دعای تو، ای پروردگارم! محروم نبوده ام .
(زکریا) گفت : «پروردگارا ! برای من نشانه ای قرار ده » فرمود :«نشانه ی تو این است
که سه شبانه (روز) در حالی که (تندرست و) سالمی؛ نتوانی با مردم سخن بگویی».
(فرشته) گفت : «این گونه است، پروردگارت فرموده است: این (کار) بر من آسان است، و
او را برای مردم نشانه ای قرار می دهیم، و (نیز) رحمتی از سوی ماست، و این امری است
انجام یافته».
پس (از آن) بخور و (از آب چشمه) بنوش، و دیدگان را(به این مولود) روشن دار، پس اگر
کسی از انسانها را دیدی (با اشاره) بگو : «همانا من برای (خدای) رحمان روزه (سکوت)
نذر کرده ام، لذا امروز با هیچ بشری سخن نمی گویم ».
اینان کسانی از پیامبران بودند که خداوند بر آنان انعام کرده بود، از فرزندان آدم و
از کسانی که با نوح (بر کشتی) سوار کردیم، و از فرزندان ابراهیم و اسرائیل (=
یعقوب) و از کسانی که آنها را هدایت کردیم و بر گزیدیم. چون آیات (خداوند) رحمان بر
آنها تلاوت می شد، سجد کنان و گریان (به خاک) می افتادند.
و (جبرئیل به پیامبر عرض کرد :) (ما فرشتگان) جز به فرمان پروردگارت نازل نمی شویم،
(آگاهی از) آنچه پیش روی ما، و آنچه پشت سرما ، و آنچه میان این دو است، (همه) از
آن اوست، و پروردگارت هر گز فراموشکار نیست .
و هنگامی که آیات روشن ما بر آنها تلاوت شود، کسانی که کافر شدند به کسانی که ایمان
آوردند؛ می گویند : «کدام یک از دو گروه (ما و شما) در جایگاه (و مقام ) بهتر، و از
لحاظ محفل، (محفلشان) نیکو تر است » .
(ای پیامبر!) بگو : «کسی که در گمراهی است، پس (خداوند) رحمان (از روی استدراج) او
را به فزونی مهلت دهد، تا زمانی که آنچه را به آن وعده داده شده اند؛ یا عذاب و یا
قیامت را ببینند، آنگاه به زودی خواهند دانست چه کسی جایگاهش بدتر، و سپاهش نا توان
تر است.